نام لاتین : Rosemary
خاصیت درمانی : اکلیل الجبل از نظر طبیعت ، خیلی گرم و خشک است و خوردن آن برای سرفه های رطوبی مزمن و تنگی نفس و خفقان سرد برای باز کردن گرفتگی ها ، انسداد کبد ، طحال ، پاک کردن ریه ، تحلیل باد ها ، تسکین درد کبد ، معالجه یرقان سوداوی ، خرد کردن سنگ کلیه و مثانه ، ازدیاد ترشح بول و حیض مفید است . ضماد آن برای تحلیل ورم های مزمن مفید است و اگر ضماد برگ آن را که از سایر اعضا قوی تر است ، در موارد چشم درد سرد به کار برند ، درد را کاهش می دهد . 
در تایوان به عنوان مهیج و سقط کننده ی جنین مورد توجه است و مصرف زیاد تر از حد مجاز آن را سمی می دانند و در فیلیپین جوشانده ی برگ های آن را به عنوان مقوی تونیک ، بادشکن ، محرک ، معرق و قاعده آور مصرف می کنند ولی در مصرف داخلی خیلی کم و به مقدار کم استعمال می شود .
در استعمال خارجی آب خیسانده ی برگ های آن  برای شست و شوی چشم در موارد ورم های ملتحمه زکامی به کار می رود و برای حمام کردن زنان که تازه وضع حمل کرده اند به عنوان حمام معطر و همچنین برای حمام کردن بیماران روماتیسمی و فلج ها کاربرد دارد .
اسانس اکلیل الجبل برای جلوگیری از ریزش مو موثر است .
در فرانسه 10-5 گرم سر شاخه ی گل دار و گل های گیاه را در یک لیتر آب جوش دم می کنند و 3-2 فنجان در روز به عنوان ضد اسپاسم در موارد آسم روزانه می خورند .
همچنین به عنوان محرک در موارد سوء هاضمه 20-10 گرم گیاه اکلیل کوهی خشک را در یک لیتر سرکه رقیق خوب ریخته مدت یک شب می گذارند خیس بخورد و سپس صاف کرده و در هر وعده غذا یک لیوان از آن را می خورند .
در موارد گریپ نیز مرسوم است 60 گرم گیاه خشک را در یک لیتر آب جوش دم می کنند و 3-2 فنجان در روز به عنوان ضد اسپاسم می خورند .  
ترکیبات :
اکلیل الجبل دارای اساس روغنی فرار است « در گیاه تازه در حدود 5/1 - 5/0 درصد » . اسانس اکلیل الجبل شامل : آلفا - پینن ، سینئول ، بورنئول ، کامفن و رزمارن است .
اشکال دارویی : گل ها ، سرشاخه های گل دار ، برگ ها ، اسانس . 
مشخصات : گیاهی است چند ساله به صورت درخچه ی کوچک که ارتفاع آن 2-1 متر می شود . برگ های آن متقابل ، باریک ، دراز ، نوک تیز و کمی خشن است .
روی برگ بدون کرک و سبز ولی پشت آن پوشیده از کرک پنبه ای و سفید است. گل های آن سفید مایل به بنفش می باشد و در واخر بهار از لابه لای برگ ها بیرون می آید .
میوه ی آن چهار فندقه و به رنگ قهوه ای و سفت و گرد و تخم آن کوچک که در داخل میوه است تمام برگ و شکوفه و اعضای گیاه معطر و خوشبو و برگ و شکوفه ی آن کمی تلخ و تند است .
این گیاه در منطقه ی مدیترانه و بیش تر در سواحل مدیترانه ولی در عین حال در تپه ها و ارتفاعات مناطق خشک صحرا نیز می روید .
در ایران اکلیل الجبل کاشته می شود . تکثیر آن از طریق کشت بذر آن و قلمه ی آن در خزانه صورت می گیرد و روش قلمه معمول تر می باشد و پس از اینکه قلمه ها ریشه دار شدند در فصل مناسب به مزرعه اصلی منتقل می شوند .
روش کاشت این است که فاصله ی بین بوته ها روی خطوط 45 سانتی متر گرفته شود . برداشت سر شاخه های نازک و برگ آن ممکن است سالی دو بار انجام شود برای اینکه اسانس برگ ها که برداشت در محل سایه پهن شده و خشک شوند و به این ترتیب برگ ها رنگ سبز و بوی مطبوع تلخ و شیرین خود را حفظ خواهند کرد .
نام علمی : Rosmarinus officinalis l .   از خانواده ی labiatae  .

  - اکلیل الجبل کوهی برای گرم مزاجان مضر است از این نظر باید سکنجبین خورده شود مقدار خوراک آن تا 12 گرم جانشین آن از نظر خواص دارویی افسنتین است .
  - خیس کرده : 40-30  گرم برگ و سر شاخه های گل دار آن درسرکه رقیق که مدت 3-2 روز بماند و پس از آن روزی 5-4 قاشق خورده شود به عنوان مدر برای ازدیاد ترشح بول و استسقا نافع است .
  - تهیه دم کرده : 20-5  گرم برگ یا سرشاخه ی گل دار آن برای هزار گرم آب کافی است در مواردی که نتیجه خوب گرفته شود این مقدار تا 50 گرم امکان افزایش دارد .
لکولاتور اکلیل الجبل : سر شاخه های گل دار تازه اکلیل الجبل 1000 گرم ، الکل 80 درجه 3000 گرم ، عرق . اكليل الجبل 1000  گرم  ، مدت 4 روز بخيسانند و در حمام ماريه تقطير كنند تا جمع محصول تقطير شده به 2500 گرم برسد .
مقدار خوراك  20-10 گرم بسته به مورد در يك شربت مناسب ريخته روزانه خورده شود .