رشد سلولهای سرطانی که منشأ آن از پستان باشد را سرطان پستان گویند .

سن : خطر ابتلا با افزایش سن بیشتر می شود .

ژنتیک : بعضی موارد به علت وجود ژن غیر طبیعی است .

نحوۀ زندگی : چاقی و تاخیر یا جلوگیری از حاملگی از عوامل خطرند .

سرطان پستان یکی از شایعترین سرطانها در خانمها می باشد . در بریتانیا حدود 500/32 خانم هر ساله مبتلا به سرطان پستان می شوند . این بیماری در آقایان نیز ایجاد می شود ، هر چند که سرطان پستان در آقایان کمتر از 1% موارد سرطان پستان را در بر می گیرد .

خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن بیشتر می شود . و هر 10 سال افزایش سن خطر ابتلا را دو برابر می نماید . این بیماری شایعترین تشخیص در خانمهای بالای 50 سال می باشد . فقط در تعداد کمی  از خانمهای زیر 30 سال سرطان پستان بروز می نماید . موارد تشخیص این بیماری هر سال در اروپا و شمال آمریکا تدریجاً رو به افزایش است . به هر حال تعداد  مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در سالهای اخیر کاهش کمی داشته است و فقط حدود یک پنجم موارد کشنده بوده است . این کاهش به علت پیشرفت درمان و افزایش استفاده از ماموگرافی حهت جداسازی موارد سرطان می باشد و این بدین معناست که تومورها خیلی زود کشف می شوند و در این هنگام اغلب پاسخ خوبی به درمان می دهند . غربال سازی می تواند شمار مرگ ومیر ناشی از سرطان پستان را در خانمهای بالای 50 سال تا 40% کاهش دهد . در بریتانیا خانمهای بین 64-50 سال هر 3 سال جهت ماموگرافی فرستاده می شوند .

یک تومور در ابتدا ممکن است در لبـــــــول ( قسمتی که تولید شیر می کند ) گسترش یابد . توموری که از مجاری شیر منشأ بگیرد ممکن است منجر به بیماری پاژه پستان شود . تومورها می توانند قبل از آشکار شدن به سایر اعضاء نظیر ریه ها یا کبــد انتشار یابـنـــد .

علل بیماری

علل زمینه ای بیشتر سرطانهای پستان نا مشخص است . در هر حال عوامل خطر شناسایی شده اند . بسیاری از این عوامل دلالت بر این مسئله دارند  که استروژن عامل مهمی در توسعه این بیماری است . به نظر می رسد در بسیاری از خانمها که اولین پریود آنها قبل از 11 سالگی است یا افرادیکه یائسگی آنها به تأخیر می افتد ، خطر ابتلا به سرطان ، افزایش می یابد ، زیرا آنها به مدت طولانی تری در معرض سطوح بالای استروژن هستند . تعداد سیکل قاعدگی قبل از اولین حاملگی نیز خطر ابتلا به سرطان پستان را تحت تأثیر قرار می دهد . خانمی که هرگز فرزندی نداشته است دو برابر بیشتر مستعد ابتلا به سرطان پستان نسبت به خانمی است که اولین فرزند خود را قبل از 20 سالگی بدنیا آورده است ، می باشد . به نظر می رسد که شیر دهی عامل جلوگیری کنندۀ موثری از ابتلا به سرطان پستان می باشد . چاقی اندکی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد . زیرا چربی زیاد بدن موجب افزایش سطوح استروژن می شود .

استروژن صناعی در برخی معالجات ممکن است بر استعداد ابتلا به سرطان پستان مؤثر باشد . بسیاری از تومورهای سرطانی حساس می باشند و استروژن موجب ترغیب آنها به رشد سرطانی می گردد . قرصهای ضد بارداری ترکیبی اندکی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند ، هر چند فقط در طول استفاده از آنها این امر اتفاق می افتد . درمان جایگزینی هورمونی در خانمها پس از یائسگی همراه با افزایش خطر جزیی است . اما این خطر فقط پس از 10 سال درمان هورمونی حائز اهمیت است .

حدود یک بیستم موارد سرطان پستان مربوط به ژن غیر طبیعی می باشد و چند تا از این ژنها تاکنون شناسایی شده اند . سرطان پستانی که بر اساس ژنتیک باشد، بیشترین شیوع را در خانمهای دهه 30و 40 دارد و ممکن است آقایان را نیز مبتلا نماید . در صورتیکه شما وابسته نزدیکی دارید که مبتلا به سرطان پستان قبل از 40 سالگی است ، ممکن است حامل ژن غیر طبیعی باشید . در صورتیکه وابستگان نزدیک شما در سن پس از 40 سالگی سرطان پستان دارند در شما فقط اندکی احتمال خطر آن وجود دارد . اغلب در این موارد سابقه فامیلی وجود ندارد . توده های غیر سرطانی پستان خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش نمی دهند .

علائم بیماری

بسیار غیر معمول است که سرطان پستان در مراحل اولیه علائمی ایجاد نماید . علائم هنگامیکه بروز می نمایند معمولاً فقط یک پستان را مبتلا نموده و عبارتند از :

{     وجود یک توده در پستان که معمولاً بدون درد است و ممکن است در عمق پستان قرار گرفته یا درست زیر پوست آن باشد .

{     فرورفتگی پوست ناحیه توده یا تورم پوست همراه با یک ظاهر پوست پرتقالی رنگ .

{     چرخش نوک پستان به داخل .

{     ترشح خون آلود از نوک  پستان .

در بیماری پاژه تنها علامت می تواند تکه ای پوست خشک و پوسته پوسته روی نوک پستان باشد . هر چند این علائم اغلب ناشی از حالات غیر سرطانی است ، اما در صورت مشاهده تغییر در ظاهر یا بافت پستان باید با پزشک مشورت نمود . در صورت عدم درمان سرطان پستان ، سرطان به غده های لنفازی زیر بغل و سپس سایر اعضاء نظیر ریه ها و کبد و استخوان انتشار یافته و موجب ایجاد علائم دیگری می شود .